ماتریکس من

    و خدا پهنه ای وسیع به نام زمین خلق کرد. با منابعی در هر سو پراکنده. و انسانی که شروع به کشت و برداشت نمود. و آنگاه منابع رو به اتمام گذاشت. و طمع انسان رو به فزونی. طمع قدرت و حکمرانی. در آن هنگام بود که انسانی به جان انسان افتاد. سرزمین ها آتش گرفتند و حتی جوی خون نیز آتش را ننشاند. بیش از آنکه منابع به کار آید، آتش سوزان آنها جان انسان را گرفت. تنها فکر انسان تصاحب شد و دیگر نتوانست زیبا زندگی کند.

   و خدا بود که از فراز سرزمینها، انسان را می نگریست و هدایت می کرد. و لذتی که از هدایت شخصیتها و ماجراهای بازی عصر انسانها می برد.

 Age of Humans