هيچ چيز در اين دنيا قطعي نبوده و نخواهد بود. جهان بيني و ديدگاه هر كس از دنيا همان چيزي است كه به آن احتياج دارد و براي آن نيز دنبال علت و توجيه مي گردد. کسی که خدا را قبول دارد به او احتیاج دارد و کسی هم که قبول ندارد اینگونه از جهان خود لذت می برد. اگر هم كسي باشد كه با تحقيق به جهان بيني خاص خود رسيده باشد باز هم نمي توان علائق او را در انتخابش ناديده گرفت.
    به همين علت قطعي نبودن تفكرات، ما هيچ وقت حق نداريم در مورد حتي (به قول غلط خودمان) احمق ترين فرد اينطور حرف بزنيم. چون شاید ماهم در مقابل او احمق ترين باشیم . خوب است كه به عقايد هم و از آن مهمتر به شخصيت هم احترام بگذاريم و حرف و منطق همه را گوش كنيم و سعي در رشد داشته باشيم نه اثبات خود.